De truc die ik gebruik om te zien of een koppeling slipt is eigenlijk simpel.

Zet de auto in de hoogste of één na hoogste versnelling en trek de handrem stevig aan. Geef gas tot ergens rond de 3000 toeren en laat de koppeling nu redelijk vlot op komen (niet laten springen!) tot de motor dood valt (of net niet).
De motor mag niet door de koppeling heen trekken.

220000 km levensduur vind ik echt niet zo veel voor een koppeling. Moest ik ze op die afstand verslijten dan zou me dat zelfs behoorlijk teleurstellen. Ik rijd zowel privé als voor mijn werk zeer afwisselend, autosnelweg, stadsverkeer, binnendoorwegen. Leeg, beladen, regelmatig met aanhangers die soms tot 1500 kilo wegen.
Mijn ervaring is dat de levensduur van een koppeling nagenoeg altijd door de bestuurder bepaald wordt.
De koppelingsmoordenaar bij uitstek is de linkervoet. Die blijft bij veel mensen te lang of zelfs constant op het koppelingspedaal. Op een goede tweede plaats komt de rechtervoet die teveel gas geeft bij het optrekken en zo onnodig hoge toerentallen veroorzaakt. En dan heb je ook nog altijd van die speelvogels die hun voertuig op een lichte helling op de koppeling laten stilstaan of schommelen.

zo heb ik de koppeling ook getest.
handrem erop en proberen op te trekken.
niet mogelijk (niet zover getest dat de techniek gesloopt word)
ook met de caravan erachter in zowel hoge als lage toeren volgas tegen een lichte helling op.
en wederom geen krimp.
de lokale citroen dealer wist me te vertellen dat ze regelmatig bij de 2 ton vervangen werden.

Als de koppeling op deze manier niet slipt zal ze dat bij gewoon bedrijf ook niet doen. Dus dan denk ik dat de stank niet van een slippende koppeling komt. Als je de koppeling trouwens al ruikt na een gewone rit dan is ze echt wel al ver heen en merk je dat normaalgezien ook wel tijdens het rijden.

In deze tijd van het jaar kan er ook wat anders spelen: blaadjes die aan de uitlaatzijde van de motor in de motorruimte komen.
Ik heb dat een paar keer gehad, een schroeilucht deed mij de eerste keer dat ik het waarnam de wenkbrauen fronsen. Na openen van de motorkap ontdekte ik toen waar dat vandaan kwam, en ik ben er nu alerter op.

Groet,
JW

Het is ook vaker het druklager wat de geest geeft dan de koppeling.
Bij mijn vorige C5 was dit ook het geval rond de 220.000 km. Druklager had het begeven en dat terwijl ik met andere Citroëns, waaronder ook sportieve varianten, makkelijk 3 ton of meer reed met 1 koppeling.

Nee, maar als je dan toch alles open gooit om het druklager te vervangen, neem je voor het gemak wel direct de koppelingsplaten mee.

Het stuk gaan van de druklager kan ook vroeger. Onze koppeling is nu onlangs vervangen op 161000 km. De druklager begon lawaai te maken. Koppeling was nog vrij ok heb ik achteraf van de dealer gehoord. Maar die is ook mee vervangen. Denk dat de ene motorversie toch iets gevoeliger dan de andere is aan het stuk gaan van van de druklager. Onze is een 138pk hdi en die heeft een hoog koppel. Daar zal het iets sneller bij gebeuren dan bij een benzine. Vind het spijtig dat ze bij citroen net iets te groen zijn om een aangepaste lager te gebruiken. Heb ooit een nissan gehad, wel een benzine. Daar was de koppeling op maar de druklager was wel nog goed. Dit was bij 270000 km. Dus andersom kan het ook.

Een druklager heeft relatief weinig te lijden, enkel als het koppelingspedaal ingetrapt wordt. Dus als je heel veel moet schakelen, heel veel vanuit stilstand moet optrekken of juist heel veel moet stilstaan (en daar het koppelingspedaal ingetrapt houdt). Oh jah, en natuurlijk van lichtjes de voet op het koppelingspedaal te houden, da's een echte killer. Aanraken van het pedaal is al genoeg voor je druklager, een beetje druk er op uitoefenen en het gaat een wedstrijdje worden tussen koppelingsplaten en druklager, welke er als eerste sneuvelt.