Hallo Albert,

Dank je wel voor je felicitaties.
Ik heb ooit tijdens een vakantie op Mallorca in een 406 gereden en daar had ik hele goede herinneringen aan. Mijn vrouw had ook in eerste instantie haar zinnen gezet op die 406. Maar... meer contact met de stenen van de straat en een misselijk gevoel bij het "Franse" zweven op de snelweg deed haar twijfelen. Ik zei nog: "Als we gaan proefrijden in die C5 ben je verkocht".
Mijn voorspelling kwam uit. Al na een minuut of 5 was ze helemaal door het dolle.
(Zij komt uit het Oostblok en had enkele jaren geleden nog niet eens een fiets).

Ik maak me alleen een beetje zorgen over de onderhoudskosten. (COM2000 en andere elektronische systemen). Ik ben zelf absoluut geen sleutelaar. Maar ervaringen in het verleden met citroen geven goede hoop.

Wat wel leuk is:
Toek ik een klasse "eend" reed (= t/m Ami) dacht ik: een GS is voor ons nooit haalbaar.
Tijdens de GS, zag ik de BX als een onhaalbare wens.
Toen ik BX reed goldt datzelfde voor de Xantia.
Enz...
(Dus...misschien wordt het ooit nog eens een C6 ofzo).
Maar... op dit moment ben ik dik tevreden.

Herman

Pas stelde "gasstel" Ronald bij een introductie dat hij blij was dat er weer eens iemand bewust voor een Citroen gekozen had en niet om onduidelijke redenen. Wat moet je dan doen om ooit met een Citroen een relatie en dan speciaal een C5 te beginnen?
Hoe kwamen jullie in een Citroen terecht bijvoorbeeld? Ik ben groot geworden in een eindeloze reeks Volkswagens en heb daar GEEN goede herinneringen aan. Die jankende boxer van de Kever achter je en die afgrijselijk plakkende sky bekleding die mijn ouders perse wilde hebben .
Pas toen Volkswagen met die op een Audi 80 gebaseerde Passat kwam werd het een beetje aardig maar echt comfortabel, neen. Dan mijn oom die altijd een zwak had voor Frans blik zoals hij het liefkozend noemde. Daar leerde ik de comfortfactor waarderen en mijn zelf gekozen auto's waren uitsluitend Frans. Tussendoor nog genoeg in andere merken gereden als werk, vervangende of huurauto en rijd nog steeds vol overtuiging Frans. Nu voor mijn gevoel met een Hoofdletter en zelf uitgezocht door het combineren mijn comfortwens zonder het risico van erg veel langs de kant van de weg te willen staan. Dus werd het geen Renooit, zoals je die hier hoort noemen , maar een C5 Ph2 met enige ervaring waarvan mijn dealer zei het de betrouwbaarste Fransoos te vinden. Diep in mijn hart altijd al bewondering gehad voor de eigenzinnigheid van Citroen en in deze C5 is daar genoeg van aanwezig alleen al door de HP-vering
.

Chris

Tja ik heb japans gereden, duits en 3 keer frans, xantia , xm en nu de C5, alle 3 HP vering

japans is gewoon rijden, erg weinig onderhoud, maar absoluut geen comfort of luxe

Duits is stug (vw, slopel) maar verlangde toch weer terug naar het comfort, en we hadden wat meer ruimte nodig, de break vond ik gewoon te groot, dus het werd een Berline.

Tot op de dag van vandaag geniet ik erg nog van, comfort en luxe.

Groeten Marcel

Bewust gekozen voor Citroen? Neuh, dat niet.
Eerste auto die ik kocht was gewoon toevallig een BX uit '85, daarna alleen maar gekozen voor HP-auto's omdat die BX toch wel erg comfortabel was.

Opgegroeid in Kevers en andere Volkswagens, ben ik begonnen in een Golfje of 2, Daarna door een vriend in een BX beland en met tussenpozen (Duits weer, ook Frans maar ook Koreaans) weer in een Xantia (nr.3) en nu de 2e C5 beland.

Steekwoord: comfort.

Bewust gekozen voor de C5?
Eh, niet echt. Al heb ik wel wat met et merk citroen. Toen ik 33 jaar gelden begon met werken was mijn eerste job LLmonteur in een citroen garage. Met de auto's uit die tijd heb ik wel wat. Het geluid van een eenden motor herken ik nog steeds uit duizenden. We hebben van alles gereden daarna, ook bx, xantia, en nu C5.
Maar ook Subaru, nissan, opel, ford, fiat etc. De Xantia en de C5 hebben we gekozen vanwege hun ruimte. Met modellen en mooi of mnder mooi hebben we niet zoveel. Wel valt me wer eens op dat ik wel wat heb met de citroen specialisten. Die garages/werkplaatsen hebben iets speciaals. Het is nooit leuk om langs een garage te moeten, maar ik vind gemakkelijker Citroen specialisten dan Toyota of Fiat bijvoorbeeld. En dat bepaald dan wel weer mijn keus voor een merk. Of misschien wel frans, want in Assen weet ik bv een prima bedrijf met een echte franse auto sfeer voor peugeot. Maar meer voor de oudere peugs.
Of het moet om oud Engels gaan, daar kan ik ook mee uit de voeten.
Mijn mooiste auto was de Austin Maxi (ook met veerbollen ). De leijkste een Fiat Croma, met wel een heerlijke TDiD motor.

Steekwoorden voor mij: ruimte, comfort, en prettige specialisten/vakmensen.

Johan

mwoah, dat zijn wel de minste punten, onze GS-sen in de 70s hadden ook jankende boxers (wel aan de goede kant van de auto) en skai bekleding. Idd erg heet als je daar in de zomer met de korte broekie en t-shirtje op ging zitten

maar ik ben al vanaf mijn 2e autogek en blijkbaar als kleine jongen in de LHM ketel gevallen dus dan krijg je dit soort Citrofilie. Toen ik werd geboren hadden mijn ouders een Dyane, daarna 2*GS (X1 in oranje, X3) 5*CX (oa. 2400Super in Brun Scarabée) dus dat maakt wel indruk op je. Vanaf ongeveer 5jaar begon ik me ook voor de techniek te interesseren, bouwde auto na auto met technisch Lego en dan leer je ook de bijzonderheden te waarderen.

Ik heb het comfort en de relatieve luxe eigenlijk altijd vanzelfsprekend gevonden, maar mijn echte voorkeur ligt toch bij de innovatie, de engineering en de verhalen erachter.

Ik denk dat ik op mijn 12e voor het eerst achter het stuur zat van een witte CX Athena (geheel blauw interieur), terwijl mijn vader en broertje haar aanduwden.

De eerste auto die ik reed met mijn verse rijbewijs was onze spiksplinternieuwe 1990 Xm V6 Ambiance bvm5 in Rouge Mandarin, waaraan ik bovendien mijn leven dank.

klik - Xm geheel rechts:



Voor mij persoonlijk was de C5 was na AX, Xm, CX en Xantia een logische keus.

Van huis uit Citroen gewend, dus het was niet zo verwonderlijk dat mijn eerste auto een Citroen werd (3-deurs ZX). De opvolger werd dus logischerwijs ook een Citroen, en omdat we wat groter wilden een Xsara Break. Dat was er een op gas met, zo bleek later, problemen. Toen ik dat zat was, was dat toch geen reden om niet weer een Citroen te nemen, dus een Xsara break HDi (ph2). Bij aanschaf wist ik al dat de opvolger een C5 Break moest worden en zo geschiede. Dus ik heb heel bewust voor een C5 gekozen.

Van huis uit na Austin in Citroën gekomen. Citroën heeft gewoon mijn voorkeur: vanwege comfort, technische innovaties, vormgeving, eigenzinnigheid (dashboard GS/CX met roterende snelheidsmeter en toerenteller: digitale aanwijzing die analoog werkt), luxe (standaard elektrisch bediende zijruiten en thermostatische geregelde verwarming jaren voordat dit in andere merken (ook veel duurdere)) kwam (bij Mercedes, Audi en BMW moest je nog gewoon zwengelen eind jaren '70) en zo nog een paar redenen.

In 1966 heb ik een jaar bij Citroen gewerkt. Ik begon in de werkplaats om een beetje techniek te leren en na een half jaar in de verkoop gegaan. Toen kocht ik mijn 2 CV voor 600 GULDEN en heb deze weer verkocht in 1972 voor 550 gulden. Door omstandigheden belandde ik in een Ford Consul en daarna nog 4 Ford's, maar door toeval viel mijn oog op een advertentie van een Xantia.
Ik kon het niet laten en heb hem gekocht en met veel plezier gereden. De volgende moest een C5 worden en dat is het ook. Ik rij met heel veel plezier in de C5 2.0 16V Ph1 en hoop dat nog lang te doen. Reden: Comfort en ruimte.

Groet,
Ger

Ik ben opgegroeid in opels...

mijn vrouw is dat gewoon schuld...
ik wilde een Seat Alhambra en zij vond de Evasion mooier...
ik dacht nog ... NEEN geen Citroen... ondertussen is onze 6e een feit...

Begonnen in een VW, daarna ford en renooit.
Toen jaren niets......(huis gekocht en 10 km van het werk, deden alles met de fiets en bij slecht weer belden we een taxi)
Na de komst van onze dochter een R5 gekocht maar een 3 deurs van wel erg onhandig.
Ingeruild op een Visa, daarna 3x BX, 3X Xantia en nu mijn eerste C5.

Citrofiel?

Ik kan niet meer zonder HP (tot ergernis van kwebbel)

Tot mijn 12-de jaar hadden mijn ouders VW kevers. Daarna kwam er in 1976 een audi 80, wat voor ons al een hele luxe was.Toen ik op mijn 18e mijn rijbewijs kreeg heb ik daar nog twee jaar in gereden. Daarna 7 jaar Opel Rekord. Sorry jongens. Maar gewoon een lekkere grote bak. Wel spartaans. Geen enkele luxe. Maar de naam 'slopel' ging voor die niet op. Daarna tegen mijn zin, maar wel heel goedkoop, 3 jaar een Opel Ascona. Wat een rot wagen was dat. Maar (bijna helaas) niet stuk te krijgen. Daarna een Alfa 156 in de lease. De eerste auto die ik met emotie uitzocht, niet met mijn verstand. Geweldig rijden! Als ie het deed! Daarnaast reden we privé een Opel Omega. Onze eerste automaat. Ook weer geen 'slopel'. Dus waar jullie het vandaan halen? Maar helaas zonder airco.
De 156 werd vervangen door Alfa GT 1300 junior (1968). Klein maar fijn met en geweldige wegligging. Maar ook weer geen enkele luxe.
Toen er kinderen kwamen zijn we op zoek gegaan naar een station met airco. En ik wilde deze keer persé een auto met veel luxe en een sterke motor. Dat werd dus de C5 Break Exclusive met 2.2 HDi motor en de Opel ging eruit. De C5 was geen emotionele keuze, maar een praktische. We hebben haar nu twee jaar en al die luxe (ver)went wel. Alleen aan dat nadeinen in de bochten bij lage snelheden kan ik maar niet wennen. Maar hoe slechter het wegdek, hoe beter de C5 tot haar recht komt.
De Alfa GT is inmiddels ook weg en daarvoor in de plaats is een Mercedes 500SE uit 1983 gekomen. Want ik wilde nu toch wel alle luxe van de C5, maar dan belastingvrij. Als je het over comfort wilt hebben ..... Weer een sorry en ik hoop dat ik nu niet verbannen wordt , maar ik neem liever de Benz dan de C5. De C5 vind ik een gebruiksauto. De Benz ... tja, daar voel je je echt de directeur in.

Mijn jeugd bestond voornamelijk uit Opels, maar ook een kever en een Fiat 600 passeerden de revue. Toen ik zelf een auto mocht besturen was het in de eerste instantie Duits. Maar de financiën lieten slechts een lelijke eend toe en dus heb ik er daar dan maar 3 van versleten. Toen mijn vader op een goede dag een BX kocht, ik was inmiddels 20, kon ik het niet geloven en vond het wel een erg vreemde keuze in die tijd. Totdat ik op mijn 23e op vakantie wilde gaan met onze, ik en mijn huidige vlam, Renault 14. Naar Italië. Mijn vader bood spontaan zijn BX aan omdat hij waarschijnlijk voorzag dat we de grens niet eens zouden halen met de Renault. Vanaf die reis ben ik Citrofiel, ik heb 18 uur aan één stuk doorgereden naar onze bestemming in de heerlijke BX Break van m'n vader. In die vakantie heb ik besloten ooit een BX te kopen als mijn knip dat toe liet. Het heeft nog 6 lange jaren geduurd maar heb toen wel gelijk een nieuwe BX met alles er op en er aan gekocht, zelfs een automaat! Daar heb ik 6 jaar mee gestuurd, toen kwamen de XM-men, de Xantia, even vreemd gegaan met een 406 door omstandigheden en nu dan de C5. Tussendoor hebben we ook nog een nieuwe Berlingo Multispace gekocht waar ik in de eerste instantie mee zou gaan rijden, maar dat viel mij na de Xantia zwaar tegen en deze heb ik na 3 maanden over gedaan aan mijn echtgenote die hem vorig jaar heeft ingeruild voor een 107. Als de portomonee het toelaat blijf ik Citroën rijden tot het niet meer mag, het is een beetje mijn merk geworden door de jaren heen. Ook bij mijn schoonfamilie valt mijn keuze in de smaak, in de eerste plaats natuurlijk dat ik hun dochter ten huwelijk heb gevraagd, maar een Citroën 'kan' in die familie, een beetje linkse elitaire club waarin autoliefhebbers vaak als patiënten worden behandeld, maar een Citroën, o.k. Dat is nog het minst erg. Zelf rijden zij ook voornamelijk in de Double Chevron maar praten doen ze er nooit over, dat hoort niet. En dat is maar goed ook want ze hebben geen van allen ook maar een flauw benul van auto's. Waar wél van weet ik ook niet maar dat zegt waarschijnlijk weer meer over mij En zo ben ik besmet geraakt met het virus dat wij allen kennen maar waar de oorzaak nog niet van bekend is, al gaan er geruchten dat de besmette personen een hoog LHM gehalte in hun aderen hebben.

Groeten,

Albert.