In 1990 mijn Bix gekocht voor 30k, in Nederlandse Florijnen.
na 3,5 jaar aan de straatstenen niet kwijt te rakenmet slechts 125000 op de teller. Ik heb hem na afschrijven van 24.500NLG maar naar Oost-Europa of zoiets doen verbannen

Het is nog erger, denk ik. Ik kocht mijn 3 jaar oude C5 (85.000 km) bij een Citroendealer, 12 maanden Eurocassiongarantie, voor € 15.000. Nieuwprijs 35.000. Zelfs zonder dat ik rekening ermee hou dat de dealer een winstmarge heeft, is er in drie jaar dus € 20.000 door de 1e eigenaar afgeschreven. Stel dat er toch nog € 2.000 op verdiend is, was de afschrijving in drie jaar € 22.000, 63%, € 0,26 per k.m. Gigantisch dus. En ik ding zelfs niet af.

Mijn ex-Renooit:

aanschaf € 34.000 en 2.5jaar en 130.000km verder € 8.500... .

Tel uit uw winst/verlies*










*) doorhalen wat niet van toepassing is.

Eeehhh, wie reed erin? Zou dat meespelen?

Dakweetiknie, mijn naam is

Halveren /3jr is wel een aardige indicatie maar geen garantie. Wat hij waard is en wat je er voor krijgt zijn ook twee dingen, daartussen zit dus een dealer (handelaars) marge. Neem ook mee wat een nieuw model nu meer biedt (inruilen rond een facelift of bij een echt nieuwe: Ph.2-> C5-3)

Ik kocht met het uitkomen van de C5 een spiksplinternieuwe Xantia voor een dikke korting, in de vorm van inruil. Maar dat wist de dealer ook toen ik die op haar beurt inruilde voor mijn C5.

Je krijgt óf lekker veel terug óf een korting op een nieuwe, hoeveel je erbij legt speelt dan ook mee:

ruil een vroege C5ph.I met 250dkm in op een C5-3 van 40k en je krijgt er op papier wellicht meer voor terug dan voor een late ph.I met 100dkm op een ph.II van 20k.

In de praktijk loopt het van courante (a3) of speciale modellen (p911) 40% in 3jr tot groot (en helaas Frans) wel 60% afschrijving in 3jr. Een erg groot of incourant model (Phaeton oid) schrijft nog meer af.

Maar als je na twee jaar en 120dkm een Diesel wil inruilen kan dat ook meespelen (kilometrage alsof hij 3-4jr oud is)

NB de meeste fabrianten zorgen voor hun dealers voor een aardige voorraad nieuwe 2e handsjes ("jahreswagen") die hebben dus de grote afschrijving al gehad (>20% in het eerste jaar)

Het is ook realistisch om de afschrijving niet vast te stellen op basis van de prijslijst, maar de korting mee te nemen. Omgekeerd zijn de 2e hand prijzen van nogal wat modellen kunstmatig hoog doordat ze nooit kaal verkocht worden (en de werkelijke afschrijving op de opties dus veel groter is.) Opties, op een Citroën vaak standaard, van 3 à 4k kunnen bij inruil nog maar 500eur waard zijn, dát is pas afschrijven! Terwijl een auto zonder bepaalde opties onverkoopbaar is (MB zonder automaat? jag zonder leer!)

Tja afschrijving, het gaat mij er altijd om, wat moet erbij, staat me dat aan, dan gaat de koop door, en anders particulier verkopen.

Auto rijden kost nu eenmaal geld, ik zeg altijd maar zo, het is éénmaal betaald, geniet er maar van, zolang het nog kan

Kortom, een auto zoveel mogelijk op rijden is nog altijd het goedkoopst, als het repa-niveau niet te gek wordt natuurlijk.
Mijn vorige auto in '93 gekocht voor 17.000 Hollandse florijnen (8500 euro), en tot afgelopen zomer in gereden met zeg maar als restwaarde praktisch nul, dus afschrijving op aanschaf ca 515 euro per jaar. Dat is natuurlijk niet helemaal realistisch, want je moet de vervangingswaarde in die periode van 15 jaar opbouwen, en dan is de jaarafschrijving (gerekend naar een C5-III ad 35000 euro) wel effe wat anders, volgens mijn berekening (35000-8500) : 15 = 1770 plus nog de nominale 515 euro is totaal 2285 euro) Als ik dus sinds 1993 ieder jaar 2285 euro had gespaard, had ik in 2008 probleemloos een C5-III kunnen kopen. Probleem is natuurlijk, zo heb ik destijds niet gerekend, wist ik toen wat je 15 jaar later voor een nieuwe auto nodig zou hebben? Ik heb gewoon gespaard naar beste kunnen, meer niet. Hoe doen jullie dit soort dingen?
Groet.

Zoals je dit doet is het volgens mij het goedkoopste. Zolang mogelijk doorrijden. Met de Vectra, gekocht toen die 5 jaar oud was, heb ik vervolgens nog 7 jaar doorgereden. En die had nog wel een aantal jaren meegekund, wat de afschrijvingskosten nog verder verlaagd zou hebben. Maar ja, op een gegeven moment gaat het kriebelen, dreigen er milieumaatregelen te komen (roetfilter diesels, Amsterdam!) en dan ga je je toch eerst langzaam maar dan steeds sneller instellen op wat anders, nieuwers. Ik spaar niet speciaal voor een andere auto. Ik leg in zijn algemeenheid het geld opzij dat ik over heb. Ga ik een andere auto kopen, dan kijk ik op dat moment naar: hoeveel heb ik en hoeveel wil ik hiervan aan een auto besteden. Als ik voldoende heb kan ik hem direct kopen. Heb ik niet voldoende opzij gelegd om een (ik hoop dan maar: perfecte) auto te kopen, kijk ik of een korte financiering (max. 3 jaar) in mijn financiele totaalplaatje past.

Tja, de eerste auto kregen we. De tweede hebben we gekocht van een meevaller.

Ik ben een tijd aan het sparen geweest. Bij de eerste auto (205) rekende ik gewoon met een totaalbedrag van 65 cent (gulden!!) per kilometer. Ik houd van de auto's de kosten bij, dus het is eenvoudig uit te rekenen hoeveel ik naar de spaarrekening moet schuiven maandelijks.


Helaas: iets te snel een huis moeten kopen (huurwoning werd gesloopt, van de verhuispremie hebben we de Xantia gekocht) en iets te snel daarna aan kinderen begonnen.

Sindsdien is het een kwestie van zien waar de centen vandaan moeten komen.

Wel loopt in mijn autokostenrekensheet een bedrag mee wat ik over zou moeten maken naar een spaarrekening (alleen dat sparen komt er niet van).
Gebaseerd op een geraamd bedrag voor de autokosten.

Bijna het zelfde koop een auto rij er veel kilometers op, dus ardig wat jaar. kijk wat ik voor een andere auto overheb uit mijn oude sok en koop een ander. Is de sok leeg dan geen andere auto, want ik ga niet lenen voor een auto

Over deze zin ben ik blijven nadenken. Vooral de combinatie C5-III, nieuwe auto en "nodig zou hebben". Wat ik me dan afvraag: Wanneer heeft iemand een nieuwe auto nodig (nieuw nodig?), een C5-III (C5-III nodig?). Ik kan me geen situatie voorstellen dat iemand kan zeggen: Ik heb beslist een nieuwe auto nodig en dat moet echt een C5-III zijn. i.p.v.: Ik heb een goede auto nodig. Punt. Graag willen, natuurlijk. Maar nodig hebben? Eten en drinken heb je nodig. Het kan zijn dat je een auto nodig hebt. Maar verder, persé die hoge eisen? Persé nieuw? Persé Citroen?
Waarschijnlijk een gebrek aan voorstellingsvermogen aan mijn kant.

Is persoons afhankelijk

Ik koop geen nieuwe auto omdat ik dat zonde vind van het geld
koop er wel 1 met de kop eraf

andere mensen willen een nieuwe en rijden die voor mij in

Ik denk er exact hetzelfde over. (De wens is inderdaad persoonsafhankelijk, maar de term "nodig hebben" intrigeerde me).

Zo doe ik het ook, een nieuwe Ph3 kopen is geen probleem maar ja, geld kun je maar 1 keer uitgeven. Dus lekker sparen en af en toe van een deel een auto kopen. Ik hoef niet per se nieuw. C1 is wel nieuw gekocht maar het is de bedoeling dat die ook lang blijft. De C5 die ik nu heb bevalt perfect en mochten de reparaties tegenvallen dan is er altijd geld achter de hand